Sei­zoen 2002 – 2003

In het seizoen 2002-2003 kon het nationaal vrouwenteam weer rekenen op de nodige ijstijd. Door de Nederlandse IJshockey Bond werd er voor maandag en donderdag ijs gereserveerd in Eindhoven. Dat was nog niet alles. Coach Richard de Wilde gaf iedereen altijd een flinke portie theoriehuiswerk mee. Door alle systemen en mogelijkheden op papier te zetten konden de speelsters thuis in alle rust de ‘tactiek’ bekijken om de aanwijzingen later op het ijs uit te voeren. Oefening baart kunst, dus dat ging naarmate het seizoen vorderde steeds beter.

In november 2002 was de eerste test in de Franse stad Briancon. Oranje was ook uitgenodigd voor het 3e Masterstournament, met Frankrijk B, Italië en Slowakije als tegenstanders. De laatste twee laatste landen zou men ook tegenkomen op het WK, dus dat was goed opletten! Alle drie de wedstrijden werden dan wel verloren, maar Nederland was het enige team dat met vier lijnen speelde. Een unicum in de historie van het Nederlandse vrouwenijshockey, want normaal kreeg men bij WK’s met moeite 16 speelsters bij elkaar. Ondanks de verliespartijen zat het bij Nederland tactisch goed in elkaar. Nu nog extra aandacht voor de techniek en conditie.

In maart 2003 vond voor het eerst sinds 1990 de interland Duitsland-Nederland plaats. In Ratingen werd het 6-0 voor de gastgeefsters (2-0, 3-0, 1-0), die bezig waren met hun voorbereiding op het A-WK in China. Dit resultaat tegen zo’n toonaangevend land was zonder meer goed te noemen. Het spel gaat bij de A-landen heel wat sneller en dan worden er al snel foutjes gemaakt. En die worden op dat niveau meteen afgestraft. Bij de Duitse ploeg kwamen verschillende speelsters op het ijs die 100 of meer interlands achter hun naam hadden staan. Ter vergelijking: het totaal aantal gespeelde Nederlandse interlands stond op dat moment op 69.Nederland speelde deze wedstrijd wel een paar kansen uit, maar kon ze helaas niet verzilveren. Het was hoe dan ook een goede test voor het WK Division II, dat twee weken later op het programma stond.

Foto: Training in Füssen

Op vrijdagmorgen 28 maart 2003 stapte Oranje op de bus richting Italië. Er was een tussenstop van drie dagen in het Zuidduitse Füssen, waar nog vier trainingen gepland stonden. Op zondag reed de Nederlandse afvaardiging door naar Lecco.

De ijsbaan in Lecco lag in een winkelcentrum op de eerste verdieping, met de ‘kleedcontainers’ in de kelder onder de ijsvloer. Warm en droog werd het dus niet en dat betekende dus bibberen. De organisatie viel in de categorie niet goed, dus snel vergeten.

De referees werd verzocht om volgens het boekje te fluiten (of nog strenger) en dat maakte de strafbank opeens uitermate populair. Maar er werd natuurlijk ook nog ijshockey gespeeld. Nederland verloor de eerste drie wedstrijden tegen Denemarken (1-4 na 0-7 vorig jaar), Italië (0-3) en Noorwegen (1-7). Er werd zeker niet slecht gespeeld, maar de gecreëerde kansen werden jammer genoeg niet benut. Buiten het ijs had men ook met veel pech te kampen. Midden in de week moest zelfs een arts het Nederlandse hotel bezoeken omdat liefst acht speelsters ziek waren geworden. Dat alles zorgde natuurlijk voor weinig rust in het Oranjekamp en die was hard nodig. De vierde wedstrijd moest namelijk van Groot-Brittannië gewonnen worden, anders dreigde degradatie naar Divisie III. De Britse dames hadden namelijk verrassend gelijk gespeeld tegen Denemarken, na de eerste twee wedstrijden met grote cijfers te hebben verloren. Ondanks alle eerdere tegenslagen speelde Nederland erg geconcentreerd en leidde na 30 minuten met 3-0. Groot-Brittannië kwam echter terug tot 3-2 en kreeg zelfs een penaltyshot toegekend. Maar goalie Helena Kysela stond als een rots in de branding en de 3-2 bleef op het scorebord staan. In de laatste periode scoorde Nederland de verlossende vierde treffer en daarmee was de eerste overwinning binnen. Het team droeg deze zege op aan de vader van fysiotherapeute Neeltje Libotté. Zij moest dezelfde ochtend namelijk hals over kop naar Nederland terugvliegen, nadat haar vader plotseling was overleden.

De laatste wedstrijd van het toernooi ging weer eens tegen Slowakije. Dit team had het hele toernooi met 2 of 2,5 lijn gespeeld en de Slowaakse vrouwen waren daarom vermoeid. Coach Richard de Wilde had zijn team weer goed voorbereid en op het hart gedrukt vooral geconcentreerd te spelen en de kansjes af te wachten onder het motto ‘If you play as a team, you can beat almost any talent in the world!’De Nederlandse 1-0 voorsprong na 20 minuten was dik verdiend. Maar Slowakije kwam in de tweede periode sterk terug en bij het aanbreken van de tweede pauze stond het 1-2. Oranje gaf echter niet op en bleef in de laatste periode druk uitoefenen. De klok tikte in Nederland nadeel en de laatste seconden van de wedstrijd wisselde de Nederlandse coach zijn goalie voor een extra veldspeelster. En juist die, Nancy van der Linden, legde alle frustratie van het hele team gedurende de hele week dat ene schot dat insloeg in de bovenhoek!Dit alles gebeurde 8 seconden voor tijd, maar de onzekerheid sloeg toe bij de Slowaakse coach. Hij wisselde nogal verrassend zijn doelvrouw, maar er veranderde de laatste seconden niets meer. Oranje vierde de 2-2 als een overwinning. Eind goed, al goed! Deze wedstrijd was voor Suzette Lenoble extra bijzonder. Zij trad namelijk als derde speelster toe tot de ‘Club van 50‘!

Interlands in 2002-2003:

Frankrijk B-Nederland 7-5

Italië-Nederland 3-1

Slowakije-Nederland 4-0

Duitsland-Nederland 6-0

Nederland-Denemarken 1-4*

Nederland-Italië 0-3*

Nederland-Noorwegen 1-7*

Nederland-Groot-Brittannië 4-2*

Nederland-Slowakije 2-2*

* Wedstrijden WK Div II Lecco, Italië

In de zomer van 2003 vond een unieke gebeurtenis plaats. Op initiatief van Marion Pepels werd gestart met trainingen van het Jong Oranje meisjesteam. De bedoeling was om meisjes onder de 16/17 regelmatig bij elkaar te laten komen voor trainingen en wedstrijden, om zo klaargestoomd te worden voor het nationale vrouwenteam. Het begeleidingsteam bestaat volledig uit vrouwelijke trainers, in de praktijk speelsters en oud-speelsters van het nationale A-team. De meisjes zelf vinden het hartstikke leuk om ook met andere meisjes te trainen en te spelen. Bij hun club zijn ze namelijk actief in jongensteams.

Foto: U16 Vrouwen 2003