Arie Klein

Arie Klein. Alleen zijn naam is Klein. Zijn daden benne groot. Twee decennia in Oranje. Een kwart eeuw in het eerste van Den Haag (HHIJC en later HIJS HOKIJ).

Goed schaatsen kon hij al. Maar pas op zijn vijftiende sloeg de ijshockeykoorts toe. In de na de oorlog weer opgebouwde Houtrusthallen in Den Haag zag hij Canadezen ijshockeyen. Dat wil ik ook, dacht Arie. Hij wist een ijshockeyuitrusting te verwerven en meldde zich in 1947 aan als lid van de Pinguins. De tweede club in Den Haag destijds. Door moeilijkheden ging de club nog datzelfde jaar over in HHIJC. En wat goed is komt snel. Via de juniorenrangen haalde hij alras het Nederlands team. En amper een jaar na zijn ijshockeystart speelde hij in het eerste van HHIJC, samen met aanvoerder Piet van Heeswijk en de Canadees Andy Andreola. Hij begon als aanvaller. Bij toeval werd hij verdediger. Nederland kwam bij het WK van 1950 backs tekort. Arie Klein kwam op de backplaats terecht en heeft sindsdien niet anders gespeeld.

Hij was verdediger in de tijd dat HHYC Den Haag in de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw het enige Nederlandse team was. En dat Haagse team behoorde tot de absolute Europese top.
In seizoen 1955/56 speelde hij als enige Nederlander een wedstrijd in november met EuroCanadezen tegen de Tsjechische nationale ploeg en dat herhaalde zich op 4 december 1955. De Russische nationale ploeg was toen de tegenstander.
Op 3 november 1960 ontvangt HIJS de Raiders, een team van in Duitsland gelegerde Canadese militairen. En HIJS-voorzitter Hopman stuurde zijn sterkste formatie op het ijs: de vier Canadezen en Arie Klein.

Op 16 januari 1969 speelde Arie zijn duizendste wedstrijd voor HIJS HOKIJ. Hij stopte daarna, maar werd in het seizoen 1971-72 teruggehaald vanwege een blessure van een sterke verdediger.
Op 9 december 1971 speelt HIJS een wedstrijd om de Coupe International tegen Den Bosch. In de derde periode sloeg de vlam in de pan. Er brak een algemene vechtpartij uit, waarbij de ervaren ijshockeyers Wil van Dommelen (28) en Arie Klein (38) (nu beiden Hall of Famers) met elkaar op de vuist gingen. De wedstrijd moest worden gestaakt.

Op 15 januari 1950 maakte Arie Klein zijn debuut in Oranje. Nederland trad toen aan tegen België, in Antwerpen (en verloor met 4-3). Zoals gemeld beschikte coach Andy Andreola over onvoldoende verde digers. Arie Klein zakte een linie af en zou van dan af aan verdediger zijn en blijven.

De Wereldkampieonschappen 1955 in Duitsland. Tegen Italië speelde Arie KLein zonder te wisselen. Na de 10-2 voor Italië (tevens eindstand) gunde hij zich pas diep in de slotperiode een wissel. Hij was bijna de hele wedstrijd niet van het ijs geweest.
Als international speelde hij wereldkampioenschappen in heel Europa. Maar de WK van 1962 was speciaal. Als aanvoerder van Oranje verdedigde Arie Klein de kleuren van Nederland in Colorado Spings, Verenigde Staten.

Men overwoog hem zelfs op te roepen als 40 jarige (hij had zijn carriere toen al beëindigd) voor de WK in 1971, vanwege een mogelijke niet beschikbaarheid van een andere HHoF'er, namelijk Wil van Dommelen. Uiteindelijk was Wil op tijd fit en bleef de WK wedstrijd, in Skopje (Joegoslavië) tegen Hongarije op 2 maart 1969, voor Arie zijn laatste interland.
Hij had makkelijk meer dan 100 interlands kunnen halen, maar in de 1950'er en 1960'er jaren ontbrak Nederland menigmaal op een WK. In 64 wedstrijden kwam hij tot 8 goals en 8 assists.

Wil vertelt: "Allereerst feliciteer ik Arie met zijn benoeming in de Hockey Hall of Fame NL.
In 1957 ben ik lid geworden van YHC Den Haag. Ik was 13 jaar en werd ingedeeld bij het jeugd team. Iedere woensdagavond zat ik op de koptribune van de ijsbaan HOKIJ in Den haag, om de 1e team spelers te bewonderen. Waaronder Arie
Klein. Ik heb zelfs handtekeningen van ze gekregen! Na anderhalf jaar werd ik gevraagd voor het 2e team. Mijn Vader adviseerde mij om aan de Captain Arie Klein (27 jaar) te vragen of ik mee mocht trainen met het 1e team.
Meneer Klein vond het goed, als ik mijn huiswerk maar maakte. En mijn ouders akkoord gingen.
Ondertussen was de nieuwe naam van de club HIJS HOKIJ.
In 1960 deed ik mee met de spelers van het 1e team. Arie Klein (C) nam mij onder zijn hoede, want ik moest nog veel leren. Zowel op het ijs, als wat er verder in het leven gebeurd. Wij reisden door heel Europa! Dan begrijpt men wat ik bedoel.
Arie was een stevige defenceman. Zijn bodychecks waren hard.
Hij had een eigen manier (in een halve cirkel) om uit de achterhoede naar voren te gaan. En door zijn opgebouwde snelheid de tegenstanders te omzeilen en te scoren.
Arie kon ook goed tegen de scheidsrechters te keer gaan !
Als Captain was hij altijd bezig om voor het team allerlei dingen te regelen (hij vergat zichzelf dan niet) en met onze Voorzitter/Coach Hopman te overleggen hoe e.e.a. moest gebeuren.
Toen ik in Den Bosch tegen HIJS HOKIJ speelde was dit een geladen wedstrijd
omdat Den Bosch Kampioen van Nederland kon worden, en werden!
En toen hebben Arie en ik elkaar op het ijs eens goed de waarheid verteld.
Zoals ijshockeyspeler dit konden doen. Maar na de wedstrijd hebben wij , zoals het hoort , weer een biertje gedronken.
Het mooiste van zijn ijshockey carrière vind ik: Op 6/2/1957 op de Hokij heeft hij met de Europese Canadezen tegen Amerika gespeeld, als Captain."

Speelde twee decennia lang voor Oranje. Schitterde een kwart eeuw in het eerste van Den Haag, waarvoor hij meer dan 1000 wedstrijden speelde. Was zowel in het Nederlands team als ook bij zijn club HHIJC, later HIJS Hokij, een speler die ver uitreikte boven de rest. Dat bewijst niet alleen de meermalige uitverkiezing als enige buitenstaander in het team van Eurocanadezen. En was zowel bij HHIJC, HIJS HOKIJ als Oranje aanvoerder.

Op zaterdag 23 september 2023 werd Arie Klein in de Hockey Hall of Fame opgenomen.